Lieve Thomas,

Het was even stil in onze correspondentie, maar ik klim vandaag weer in de pen. Graag wil ik je zeggen dat we als Ontmoetingshuis zo gretig kauwen op jouw spreuken. Ze geven ons steeds te denken. Normaal gesproken lezen we jouw wijze woorden over levenskunst en spiritualiteit volgens de spelregels van de lectio divina. In stilte lezen, herlezen, mediteren en herkauwen we de tekst. En we zoeken vervolgens naar een woord of beeld dat in onze ziel blijft plakken. Onlangs verrichtten we onze meditatie eens heel anders. We maakten deze keer eens een schilderij bij een zin die ons raakte. Het thema was ‘De heiligen ons voorgegaan’. Deze geestelijke oefening werkte wonderwel heel verrijkend. Er verschenen plaatjes van een begraafplaats, bloemen, verlichte mensen, harten, kruisen en nog veel meer. Het is goed om onze gestorven ‘heiligen’ te herdenken. Of zoals jij het verwoordde: ‘Zij kozen hun pad in liefde en geduld en daarom groeiden zij dagelijks in geestelijk opzicht en verwierven zij de gunst van God’ (NvC I.18.16).

Ik schrijf in de week tussen Eeuwigheidszondag en Eerst Advent. Tussen gedenken en verwachten. Jij leert het ons als geen ander. In deze tijd op weg naar Kerst steken we kaarsen aan. We zingen Adventsliederen en we leven toe naar het grote Feest rond de geboorte van Christus. Heel jouw werk draait om de betekenis van Christus voor ons leven. Je hebt wat gemediteerd over zijn leven, sterven en opstanding. Essentieel is dat we de geestesgezindheid van Jezus diep tot ons nemen. Dat we ons daardoor laten omvormen. En dan kan het niet anders of we komen uit bij de Navolging van deze Onnavolgbare Heilige.

Wat betekent Christus voor mij, in mijn situatie, in mijn zorgen en crisis? Al gauw komen dan woorden naar boven als deemoed, liefde, barmhartigheid en troost. Advent kunnen we volgens mij zien als een soort meditatietijd, waarin we onze zorgen en onrust laten bijsturen door een groot geheim. We laten ons inspireren door de ‘schilderijen’ van de evangelisten: ontmoetingen met engelen, schrik en vrees, blijde verwachting en uitzien naar echte vrede en gerechtigheid.
Het begint allemaal klein en nietig. Als een zaadje dat ontkiemt, als een roos die ontluikt.
Goed nieuws voor ons mensen in crisistijd. Dankjewel voor je geestelijke begeleiding en jouw gids voor verdieping en verbinding met Christus. Daar plukken we nog steeds de vruchten van. En het levert nog prachtige ‘Adventsplaatjes’ op ook.
Vrede en alle goeds.

Hans